නොකී කතාව

පසුගිය දවස් වල නොවැලක්විය හේතුවක් නිසා රොටියාට බ්ලොගය පළාතට එන්න බැරි වීම ගැන රොටියා කනගාටු වෙනවාය. දුක් සහිත කාලයක් බැවින් එකෝමත් එක දවසක ලියන්නට හිතක් නැත. ලැබූ අත්දැකීම් තුලින් රොටියා කියන්නේ ජිවිතයේ ඊළඟ මොහොතේ සිද්ද වෙන දේ නොදන්නා බැවින් කල යුතු යුතුකම් අදාළ අයවලුන්ට ඉෂ්ට සිද්ද කරන ලෙසය.
මේ මාසේ වැටුප වියදම් වූ නිසා අත්තම්මාට ගන්නට සිටි චිත්ත රෙද්ද ගැනීම ලබන මාසයට කල් අරින්න එපාය. ලබන මාසේ අත්තම්මා ට කුමක් වේදැයි කාටවත් කියන්නට බැරිය. ඒ නිසා මහා පරිමානෙන් නොව, තමුන්ට හැකි පමණින් තමා වටේ සිටින අය ගැන සොයා බලන්නට ඕනෑය.
මේ කියන්නේ නම් අවුරුදු හතර පහකට පෙර කතාවකි. රොටියාට මුල සිටම පිස්සුය. රොටියාව ලගින් දන්නා ඕනෑම කෙනෙක් රොටියා යනු අමු පිස්සෙක් බව දන්නවාය. ඒත් රොටියා මුලින්ම රැකියාවට ගිය ආයතන ප්රමධානියා ඒ බව දැන සිටියේ නැත. රොටියා බැනුම් ඇසු තරමක් ඇසුවේ වැඩ පැහැර හැරීම නිසා නොව කෑ කොස්සන් ගැසීම නිසාය. ආයතන ප්ර ධානියාගේ බැරෑරුම් මනෝභවය හා රොටියාගේ පරිකල්පනය අතර නිතරම පැහැදිලි ගැටුම් ඇතිවිය. ඔහු ජීවිතය ඉතාමත් සංකීර්ණ ලෙස හිතන පුද්ගලයෙකුය යන්න රොටියාගේ නිගමනය වූ නිසා ඔහු හා රොටියා අතර වුයේ දුරස්තර බවකි
එක් දිනක් ඔහු අසනීපයෙන් සිටින නිසා ඔහුගේ වැඩ කොටස රොටියාට බාර ගන්නා ලෙස දන්වමින් රොටියාට ඔහුගෙන් ඇමතුමක් ලැබුණි. දුරස්තර බව නිසා රොටියා ඔහුගේ අසනීපය ගැන වැඩි විස්තර ඇසුවේ නැත. ඊළඟ දවසේද ඔහුගෙන් රොටියාට ඇමතුමක් ලැබුණු අතර ඊට පසුවදා අසනීපය හේතුවෙන් ඔහු මියගිය බව දැන ගැනීම රොටියා ජීවිතයේදී ලද විශාලම කම්පනයක්ය. ඒ හේතුවෙන් රොටියා අදාළ රැකියාවද අතහැර වෙන රැකියාවක් කරා යොමු වුනාය
රොටියා අදටත් පසුතැවෙන්නේ අවසාන ඇමතුමේදීවත් ඔහුගේ සුව දුක් විමසන්නට නොහැකි වීම පිලිබඳවය.
කවි ලියන්නට එපමණ හැකියාවක් නැති මුත් හිත තෙත් කල කවකින් පොස්ටුව ඉවර කරනවාය

අතැර ගිය කිරි අම්මාට,

හිනාව පුරෝගෙන
මග බලාගෙන
හෙටත් ඉන්න
මං එද්දී
බණ පොත් පෙන්නන්න
විස්කෝතු දෙන්න
බදින්නේ නැත්දැයි අහන්න
මං දුන්නු
මුතු පොටත් බැදන්
ඉන්න මග බලාන
මං එනකන් ගෙදර