එකෝමත් එක දවසක -01

මගේ හිතට හරිම නැත. ගෑණු ගැන පුදුමාකාර වූ කලකිරීමක් හිත පුරා නලියයි. අවුරුද්දක් , දෙකක්, තුනක් නම් කමක් නැත කියා හිත හදා ගත හැක. ඒත් ඒලෙවෙල් මුල් අවුරුද්දේ සිට, කැම්පස් අවසාන අවුරුද්ද තෙක් මා මගේ යයි හිතා හිටි කෙල්ල , දැන් වෙන බයිලාවක් දොඩවන විට මට ඔක්කාරෙට එයි. ඊළඟට ඒ ගැන අවුරුදු හයකට වැඩි කාලයක් නාස්ති කල මා ගැන හිතන විට, මාගේම බෙල්ල මිරිකා දැමීමට තරම් කෝපයක් මා ගැනම ඇතිවේ.

කැම්පස් එකේ මා දෙස බලමින් මදහස පෑ, මගේ හිතේද පොඩි මනමාලකමක් තිබූ, ඒත් මේ මල හොන්තුව නිසා ඒ හැඟීම් ලත් තැනම ලොප් කර දැමූ, නංගිලා කීප දෙනා ගැන සිහිවෙන විට මට හද පලාගෙන මහා ශෝකයක් දැනේ. කවදා හෝ මේ සමයම මා හැර යන බවට කල්තියා අනාවැකි පල කල මගේ හිතාදර ගෙමා හා ලපයා සිහිවන විට, උන් දෙදෙනාගේ කටට මසුරම බැගින් දමන්නට හිතේ.

ඒලෙවල් කාලේ පොත්ත ටිකක් පාට කෙල්ලෙකු සොයා ගැනීම කළුනික හොයනවා සේම අමාරුය. ටිකක් සුදුවට ඉන්න කෙල්ලන් දෙතුන් දෙනා කොල්ලන් වූ අපිට රන් හා සමානය. ඒලෙවල් පන්තියේ ඉන්න කෙල්ලන් බහුතරයක් අව්වට වේලි, වැස්සට තෙමි, රෑ නිදිමරා යකා සේ පේන බවත්, උන් කැම්පස් ගොස්, රස්සාවකට යන කල අළු ගසා දමා පට්ට කෑලි බවට හැව අරින වග වැටහෙද්දී අප බොහෝ සෙයින් ප්රමාද වැඩිය.

පෙර කරුමයකට ඉස්සර මගේ හිත යන්නේම සුදු කෙල්ලන්ටය. මගේ මුණට ඇස් පෙනෙන කෙල්ලෙකු කැමති නොවන බව දැන දැනම මා පැණි පෙරන්නේ සුදු කෙල්ලන්ටය. ඒ ඉස්සරය.ඕනෑම පාටක කෙල්ලෙකු ගේ සැබෑ ලස්සන පෙනෙන්නේ දැන්ය. ඒවාට මොලේ දියුණු වන්නට ඕනෑය. අනික ලෝක රූරැජින උනත් හිත සවුත්තු නම් ඒ කෙල්ල ගෙන් වැඩක් නැත. කොල්ලන්ටත් මේවා අදාලය. ඒත් මම අහවල් එකෙක් නොවෙන නිසා මගේ හිත යන්නේ කෙල්ලන්ටය. ඒ නිසා මම කතා කරන්නේ කෙල්ලන් ගැනය. මිදී ඇඹුල් කී නරියා සේ නොව මම ගෑණු ළමයින්ගේ හොඳ සහ නරක දෙකම දකිනවාය. ඒ නිසා ගෑණු ළමෝ මට බැන වැදීමට ඉක්මන් නොවෙන ලෙස දන්වනවාය.

මා ලියන්නේ මට සිද්ද වූ දෙයය.මා කවුදැයි අනුමාන කරන්නට නොයන ලෙසද, අරූ වෙන්න ඇති මූ වෙන්න ඇතියි කියමින් අරූට මුට හිංසා නොකරන ලෙසද කියවන ඔබෙන් ඉල්ලා සිටිනවාය. කොහොමත් මා ලියන කතා කියවන්නේ අතලොස්සක් නිසා මා කවුදැයි අනාවරණය වීමේ බයක් නම් නැත.
ඉතින් එකෝමත් එක දවසක ගම්පහ ටියුෂන් පන්තියේදී මට අනංගයාගේ මල් හීසර වැදුණු වෙලාවේ සිට මම මගේ කතාව ලියන්නට පටන් ගනිමි.

ඊ ළඟ කොටස ඉක්මනින්ම බලාපොරොත්තු වන්න