හඳ දකින දකින වාරයක් ගානේ මගේ හිතට නුහුරු තිගැස්මක් දැනෙනවා. හැමදාම එහෙමයි... ඒ වගේම මූද දකිනකොට, මූදෙ සද්දේ ඇහෙනකොටත් මට ඒ හැගීමම දැනෙනවා. හරියට මම ඔයාව මුලින්ම දැක්ක දවසේ වගේ....
මූද ලස්සනම රෑට. මුදට හඳ එළිය වැටුණාම ඕනේ තරන් වෙලා බලන් ඉන්න පුළුවන්. හරියට මට ඔයා දිහා බලාගෙන ඉද්දි කාලේ අමතක වෙනවා වගේ. මට දැනෙන්නේ ලෝකයම නවතිනවා වගේ. මුළු ලෝකෙම ඔයත් එක්ක නවතිනවා. මම විතරක් ජීවත් වෙනවා. ඔය දිහා බලාගෙන මම ජීවත් වෙනවා......
හඳ එලිය වැටුණු මුදේ රැලි වලට පුළුවන් කෙනෙකුගේ හිතේ තියෙන තනිකම හෝදලා අරින්න. ඇස් ඇඩුවේ නැති උනාට තනිකම දරාගන්න බැරුව අඬන හිත සනසවන්න ඒ රැලි එක්ක එන සුරංගනාවියන්ට පුළුවන්. හරියට ඔයා මගේ ලෝකෙට ආව වගේ....
හඳ එලිය මුදට වැටෙනකොට, ඒ එළියෙන් එන ජීවය උරාගෙන දියකිඳුරියෝ වෙරළට එනවා. පෙනුනේ නැති උනාට, මට ඒ අය කතා කරන සද්දේ ඇහෙනවා. පාලුවෙන් හිටපු ගොඩාක් දවසට මම නින්ද යනකන් ඒ කතා වලට කන් දුන්නා.
දන්නවද එතන හිටියා හඳ එලිය තියෙන දවසට විතරක් ඇවිත් වෙරළට සින්දු කියන කිඳුරියෝ. සමහරු ආවේ පුර හඳ දවසට විතරයි. ඒත් එක දිය කිඳුරියක් හැමදාම ඇවිත් වෙරළට සින්දු කිව්වා. අමාවක දවසටත් කට්ට කරුවලේ ඇවිත් වෙරළට කතා කළා. හරියට ඔයා වගේ. ඔයා මගේ ජිවිතේ පුරාම ජිවත් වෙනවා වගේ. මාව ජිවත් කරන්න හුස්ම පිඹිනවා වගේ. මගේ පණ වගේ.......
No comments:
Post a Comment