නොදන්න කෙනෙක් ගෙන් මට මිතුරු ඇරයුමක් ඇවිත්.මුණු පොතට. දන්න කෙනෙක් නම් නෙවෙයි. ඒත් මූණු පොත කියපු විදියට ඒ මගේ යාලුවෙක්ගෙ යාලුවෙක්.
හිතේ මොකද්දෝ තිගැස්මක් ඇති නොවුනා කිව්වොත් ඒ බොරු. වෙන කිසිම දෙයක් නිසා නෙවෙයි. තාරුකා දෙකක් වගේ දිලිහෙන ඇස් යට හැංගිලා තිබුණු නොකියපු දුකක කඳුළු මට එක පාරටම පෙනුණු නිසා.
හිනා වෙලා හිටියට එයා හිතින් අඬන බව මට හොඳටම තේරුනා.
කවදාවත්ම කාගැනවත් නොදැනුණු හැඟීමක් මගේ හිත පුරාම පැතිරුනා.
නොදන්න කාගෙන්වත් ලැබුණු මිතුරු ඇරයුම් පිළිනොගන්න මම දරුණු තීරණයක් අරගෙන හිටියේ. ඒත් මෙයා මගේ යාලුවෙක් වෙන්න යන බව මගේ හිත කිව්වා. ඔව් කවද හරි මට හර්දයාංගම මිතුරෙක් වෙයි. කවදාවත් මිතුරන් නොහිටි මට මිතුරෙක් මුණගැහිලා.
ඒත් මම මගේ මිතුරාව හැබැහින් දැකලා නෑ. කතා කරලා නෑ. කොටින්ම මම එයාගේ යාලුවෙක් කියල එයා තාම දන්නෙත් නෑ
ඒත් කවද හරි, ඔව් කවද හරි..
හිතේ මොකද්දෝ තිගැස්මක් ඇති නොවුනා කිව්වොත් ඒ බොරු. වෙන කිසිම දෙයක් නිසා නෙවෙයි. තාරුකා දෙකක් වගේ දිලිහෙන ඇස් යට හැංගිලා තිබුණු නොකියපු දුකක කඳුළු මට එක පාරටම පෙනුණු නිසා.
හිනා වෙලා හිටියට එයා හිතින් අඬන බව මට හොඳටම තේරුනා.
කවදාවත්ම කාගැනවත් නොදැනුණු හැඟීමක් මගේ හිත පුරාම පැතිරුනා.
නොදන්න කාගෙන්වත් ලැබුණු මිතුරු ඇරයුම් පිළිනොගන්න මම දරුණු තීරණයක් අරගෙන හිටියේ. ඒත් මෙයා මගේ යාලුවෙක් වෙන්න යන බව මගේ හිත කිව්වා. ඔව් කවද හරි මට හර්දයාංගම මිතුරෙක් වෙයි. කවදාවත් මිතුරන් නොහිටි මට මිතුරෙක් මුණගැහිලා.
ඒත් මම මගේ මිතුරාව හැබැහින් දැකලා නෑ. කතා කරලා නෑ. කොටින්ම මම එයාගේ යාලුවෙක් කියල එයා තාම දන්නෙත් නෑ
ඒත් කවද හරි, ඔව් කවද හරි..
No comments:
Post a Comment