මන් සංතෝසෙන්

ට්‍රේන් එකේ හරි බස් එකේ හරි ඉතුරු වෙලා තියෙන්නේ එක ආසනයයි නම් අපි කිසි කතාවක් නැතුව ගිහින් ඒකේ වාඩි වෙනවා. ආසන ගොඩක් තියෙන වෙලාවට ලෝකෙ නැති හේතු හදාගෙන වාඩි වෙන්න ආසනයක් හොයනවා. ජනෙල් ළඟ, අව්ව එන පැත්ත, පාර පැත්ත වගේ හේතු අහේතු ගොඩක් හිතල තමා අපි ආසනය තෝර ගන්නේ

අපි හැමවෙලේම එහෙම නේද. අපිට තියෙන්නේ එක සෙරෙප්පු දෙකයි නම් අපිට උදේට වද වෙන්න දෙයක් නෑ. සෙරෙප්පු කුට්ටම් හතර පහක් තියෙනවා නම් ඉතින් මොන එක දාගෙන යන්නද කියල හිතන්නම උදේට වෙලා යනවා

හැමදේම මේ වගේ නේද. තෝරා ගන්න ගොඩක් දේවල් තියෙනවා නම් අපි ගොඩාක් වෙලා තෝරනවා. තියෙන්නේ එකයි නම් අපිට වද වෙන්න දෙයක් නෑ

සමහර දේවල් ගැන අපි ඕනෙවටත් හිතනවා. අනාගතයේ උපරිම තැනට හිතනවා. අපි බොහොම දෙනෙක් වාහනයක් ගන්න කලින් බලන්නේ සෙකන්ඩ් මාර්කට් එක. ඒ කියන්නේ ගන්න කලින් වාහනේ විකුණලා ඉවරයි. ඇත්ත. අපිට මුදල් කියන දේ හරිම වැදගත්. ඒත් දෙයක් ගන්න කලින් විකුනන්න පුලුවන්ද කියල බලන එක කොච්චර දුරකට හරිද.. රොටියට නම් තේරෙන්නේ නෑ

අපිට දේවල් නිකන් ලැබෙනකොට අපිට ඒවගේ හරියට අඩුපාඩු පේනවා. අපි ඒවා ලබා ගන්නේ සල්ලි දීල නම් අපි හිතන්නේ අපි ගත්තේ හොඳම දේ කියල. හැමදේම එහෙමයි. අපිට ලේසියෙන් හම්බවෙන දේවල් වලට වඩා, ඉලක්ක පස්සේ දුවල ඒවා අල්ල ගන්න අපි හරි කැමතියි

මේ අපේ හැටිද.. හැමදාම සන්තෝසේ හම්බවෙනකන් දුවනවද.. ඒත් සන්තෝසේ ඇවිත් තියෙන්නෙත් අපි පස්සෙන්ම නේද..

දුවල හති වැටෙන්න කලින්, දැම්ම නැවතිලා හැරිලා බලන්න. අපිම තමා සන්තෝසේ දාල දුවන් ඇවිත් තියෙන්නේ.. අපිම තමා හේතු හදාගෙන හිතෙන් දුක් විඳලා තියෙන්නේ. අපේ සන්තෝසේ තියෙන්නේ අපි ගාවමයි නේද..