එකෝමත් එක දවසක - දවසක් දා 06

පළමුව මූණු පොත හරහා ගොඩ නැගුනු කතාබහ ක්‍රමයෙන් ඩයලොග් දුරකථන ජාලයට සම්ප්‍රාප්ත උනේ ඔන්න ඔය ආකාරයටය. ඇගේ කිංකිනි හිනා හඬට මම වශී වීමි. හිනා හඬ අසා මගේ හිතේ මැවුනේ නම් හීනි පොඩි කෙල්ලෙකි. නමුත් ඈ කියනා ලෙසට ඇය තලෙලලුය (කිව්වේ මගේ පාට කළු කියාය). මදක් මහතය. අගේ කරන්නට සිතාදෝ කොපමණ ඉල්ලීම් ඉදිරිපත් කලත් මුණු පොතට ඇත්ත රුපයක් දැම්මේ ඇය නොවේය.

ගෙම්බාගේ ගෑණු ළමයාද, ඇය ඉගෙන ගන්නවා යයි කියන පවුද්ගලික අද්යාපන ආයතනයට ඇතුළු උනේ ඔන්න ඔය අතරය. උදේ හවස මගේ ජීවිතය වර්ණවත් කරන කිංකිනි හිනාවේ හිමිකාරිය කව්දැයි දෑසින් දැකබලා නොගතහොත් උමතු වන මට්ටමේ සිටි මට එතැනින් පොටක් පෑදුණේය.

සිනා සලන්නිය, ඉතා ඉක්මනින් කේන්ති ගන්නියක් බවද මේ ටිකට මට වැටහී තිබුණු නිසා ඉල්ලීම ඉදිරිපත් කල යුතුව තිබුනේ බොහෝ පරිස්සමෙනි. ඈට පැය ගානක් මා සමග කතා නොකර සිටින්නට වචනයක් වැරදීම හොඳටම ප්‍රමාණවත්ය. අදහස දුන්නේ ගෙම්බාය. පැය තුනක් තිස්සේ ගලපා ලස්සන කතාවක් අමුණා ගත් මම ඈට දුරකතන ඇමතුමක් ගත්තෙමි.

" මේ මගේ යාලුවෙක්ගෙ ගර්ල් ඕගොල්ලන්ගේ ජුනියර් බැච් එකට ඇවිත් තියෙනවා. එයාට ෆර්ස්ට් යුනිට් එක අමාරුලු. ඔයාට පුලුවන්ද පොඩි හෙල්ප් එකක් දෙන්න"

ඉගෙන ගන්නා දේකට ඇය හතරගාතයෙන්ම පැන උදව් කරන බව ආයේ අහන්නත් දෙයක්ද

" අපෝ ඕක මොකද්ද එන්න කියන්න, මට ෆ්‍රී ටයිම් එකක එන්න කියන්න.."

මම පස්වනකුත් තව එකකුත් ප්‍රීතියෙන් පිනා ගියෙමි. ගෙම්බාගේ ගෑණු ලමයාවද මම හොඳින් අඳුනන නිසා දැන් කොල්ලා ගොඩය. ගෙම්බාගේ අදහස මේකය. උගේ ගෑණු ළමයා ඈව දැක බලාගෙන ඊළඟට ඇය ටිකක් හෝ රූමත් නම් දෙවනුව මා ගොස් ඇයව මුණගැසිමය. ඇගේ පෙනුම මට ගැලපෙන්නේ නැත්නම් මේ වැඩේ හෙමිහිට නවතා දැමීමය

නමුත් ගෙම්බාට පවා එවෙලේ පැවසීමට හිත නොදුන් නමුත්, ඒ මොහොත වන විට අර කිංකිනි හිනාවට මම ගැලවෙන්නට නොහැකි ලෙසටම තදින් ඇලි සිටියෙමි. මදක් කල්පනා කරන විට, අවුරුදු හයක් තිස්සේ ලස්සනයයි කියාගන්නා කෙල්ලෙකු පසුපස ගොස් නා ගත් අත්දැකීම්ද සහිතව සිතන විට මට තේරුම් ගියේ මාද රිතික් රෝෂන් හෝ ටොම් කෘස් නොවන බවය. මමද මහතය. ගෑණු ළමුන් ලස්සන යයි සලකා උවමනාවෙන් බලන දේහ ලක්ෂණ බොහෝමයක් මවෙත නොවිණි. රුපය කුමක් වුවත්, හැමවිට හිනැහී ඉන්නා ගෑණු ළමයෙකු සමග ජීවත්වීම කොපමණ සුන්දරද? (ඒ හිනා යටින් තිබූ දත්මිටි කෑම් හෝ තරහෙන් කෑ ගැසීම් ගැන එකල මම දැන උන්නේ නැත)

කෙසේ නමුත් වන්නක් වේවායි සිතා, කතා කරගෙන සිටි සැලසුමේ ආකාරයට ගෙම්බාගේ ගෑණු ළමයා ගොස් ඈව දැක බලාගෙන පැමිණියාට වරදක් නැතැයි මට අන්තිමේදී සිතුනි.

එහෙම හිතා ඉවරවෙන්නත් පෙර මෙන්න ඈගෙන් දුරකථන ඇමතුමක්..

" ඔයා හිතන් ඉන්නේ එක එක ලමයින්ව එවල , මං කවුරු වගේද කියල බලාගෙන යන්න නම් කරුණාකරලා ඒ ගෑණු ළමයට කියන්න තෝලක කම් කරන්නේ නැතුව යන අතක් බලාගෙන යන්න කියල" (ගෑණු ළමයින්ට තුන්වෙනි ඇසකුත් තියෙන බව මම දැනගත්තේ එදාය)

මම අමාරුවෙන් කටහඬ සාමාන්‍ය තත්වයේ තියාගෙන කතා කරන්නට උත්සහ කලෙමි. මෙලෙස කියන දේ මුණටම දමා ගසන ගෑණු ළමයෙකු මට මිට පෙර මුණ ගැසී නොතිබුණු නිසා, ඇත්තටම මම පොඩ්ඩක් දෙදරී උන්නෙමි. " නෑ එහෙම එකක් නෑ.. ඇයි ඔයාට එහෙම හිතුනේ.."

" ජුනියර් බැච් එකේ ෆර්ස්ට් යුනිට් එග්සෑම් තියලත් ඉවරයි. ඔයා නිකන් බාල වැඩ කරන්න හදන්න එපා. ඔයාට ඕනේ නම්, වැදගත් විදියට අපි මිට් වෙමු. ඔය හැංගි හොරා වැඩ නම් මට පේන්න බෑ.." ඇය දඩස් ගා ඇමතුම විසන්දි කළාය.

මම හිටි විදියටම විනාඩි කීපයක් හිටියේ, සිහි එලවා ගන්නටය. ඈ හිතා උන්නේ ඈ ඇන්ජලිනා ජොලි කියාවත්ද..?

මම හැරෙන තැපෑලෙන් ඇමතුමක් ගත්තේ ලපයාටය. මේ ප්‍රශ්නයට විසඳුම තියෙන්නේ ඌ ළඟ බව මට මගේ හිත කිවේය. මගේ පිරිමි කමට ඈ එල්ල එක ඊතලය වැදුණු තැන තුවාලය ඒ වනවිටත් රිදුම් දුන්නේය. මා කොන්දක් නැති, පණක් නැති එකෙකු කියා හිතා ඉන්නවා නම් ඈ එලෙසෙම උන්නාවේ. මට මෙවැනි ගෑණු ළමුන් නැතුවාට කමක් නෑ..

මා කියූ සියල්ල ලපයා සාවදානයෙන් අසා උන්නේය. " මචං ඔන්න මේ පාර නම් උඹ නියම ගෑණු ළමයෙකුට සෙට් වෙලා තියෙනවා. ඕක එහෙම නම් අත ඇරගන්න එපා.." ඌ කිව්වේ මා බලාපොරොත්තු වූ දෙය නෙවේය. මට ඌ සමග ආවෙත් සුළුපටු කේන්තියක් නම් නොවේ

"යකෝ" යයි පටන් ගෙන, මේ මල හෝන්තු ගෑණු සමයමගේ ඌට පෙනෙන හොඳේ මොකද්දැයි මම උගෙන් ඇසුවේ අසන්ෂික්ප්ත සිංහලයෙනි (සුදු නම් තව කමක් නෑ කියමුකෝ). ලපයා පිළිතුරු දුන්නේ පාලි සංස්කෘතියෙනි. ඌ දුන් පිළිතුරේ සරලම අදහස මේකය

" උඹට ඕනේ " අයියු හුයියෝ.. කියාගෙන නලවන, හිතේ එකක් තියන්, වෙන ඒවා දොඩෝන කෙල්ලෙක්ද? පියරු බබෙක්ද.. නැත්තන් පොලවේ පයගහල ඉන්න කෙල්ලෙක්ද.. උඹ කතා කරන්නේ නැත්තන් මට කියපන්.. මං හරිම කැමතියි හිතේ තියෙන දේ එහෙම්ම කියන කෙල්ලෙකුට.. ඇත්තටම කියපන්.. මම කැමතියි දැකල නැති උනත් ඔය කෙල්ලට.."

ඌ ඒක නම් කිව්වේ ඇත්තටමය. ගෑණු ළමයෙකු නැතුව ( එක්කෙනෙක් නැතුවාට ඌට කීප දෙනෙකුම උන්නේය) වේලෙන ඌට අදටත් මගේ ගෑණු ළමයාව දකින විට නලියන ගතියක් ඇත

ඇගේ කතාව, ඇගේ පැත්තෙන් සාදාරන බවත්, මා නොපමාව ඈව හමුවිය යුතු බවත් , මම මටම ගිවිස ගත්තේ එදාය..