ලිලි මල නුඹ වරක් පෙම් කල?...

ජිවිතයේ එක් සමයක උන් , කවියෙකු රොටියාට මතක මුත්, රොටි පුච්චන්නටම කම්මර වූ හදවත ළඟ කවියා මිය ගියේයැයි රොටියා හිතා උන් සමයක, අහඹුවකදී පෙර උන් කවියා මුණ ගැසීම ම අරුමයක් නොවන්නේද? කවියා සොයා ගන්නට හේතු වුනු සුන්දර යහළුවෙකුට ගවුරවය හිමි විය යුතුය....


තනිවට උන් නෙක මලින් යුතු- මහා ගස් බිම පෙරලුනා
දුකට වැළපුණු කඳුළු හංගා- තනිකමට හිත හුරුවුනා
දෑත් පටලා ඇවිද ගිය මග - විල් උයන් තෙර නැවතුනා
එගොඩ ඉවුරේ පිපි ලිලි මල - ඉරට තනියෙන් හිනැහුනා

හද තෙමාගෙන පැමිණි දිය වැල්- නෙතු පියන් යට බරවුනා
කොපුල් මත තෙරෙපෙන්න පළමුව- තරු ගනින්නට වෙහෙසුනා
අනන්නතයකට ගැන තරු මගහැරුණු විට- ලිලි මල මට හිනැහුනා
එ මල නුදුටුව කඳුළු ගංගා- තරු එලිය යට වීයැලුනා

සුපුන් සඳ විත් දුහුල් අහසට - ශ්වේත සළු මත වැතිරුණා
සඳ රැසින් ගිණි කන වැටි ගිය- ලිලි මල සඳ සැතපුනා
තරු මැ මිස සඳ මලට පෙම් නැත - කිරිකෝඩු හද යලි ගැස්සුනා
මලම මිස මට තරු අවැසි නැත- තනිකමත් තනියට නැතිඋනා